بررسی میزان پراکسیداسیون لیپیدی و آنزیم های آنتی اکسیدان در انگل فسیولا ژیگانتیکا

 مقدمه و هدف: فاسیولیازیس، یکی از بیماری های نوپدید مشترک بین انسان و حیوانات است که توسط گونه های مختلف فسیولا ایجاد می شود. آلودگی به فسیولا با تخریب گسترده ی بافت کبد و مجاری صفراوی و همچنین خونریزی و آتروفی عروق پورتال همراه است. در مطالعه ی حاضر هدف بررسی میزان آنزیم های آنتی اکسیدان سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراگسیداز و اندازه گیری شاخص پراکسیداسیون لیپیدی (مالون دی آلدهید) در انگل فسیولا ژیگانتیکا می باشد.  مواد و روش کار: 30 نمونه ی فاسیولا ژیگانتیکا از کشتارگاه اهواز جمع آوری گردید. نمونه ها سه بار در پتاسیم فسفات سالین شسته و در بافر فسفات پتاسیم هموژن گردیدند. سوسپانسیون حاصله سانتریفوژ و غلظت مالون دی آلدهید در محلول رویی با استفاده از روش واکنش با تیوباربیتیوریک اسید اندازه گیری شد. فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراگسیداز به ترتیب توسط کیت رانسود و راندوکس انگلستان اندازه گیری شد. بحث و نتایج: میزان آنزیم مالون دی آلدهید در کرمهای جمع آوری شده 52/0± 01/2 نانومول در میلی لیتر بود. میزان فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراگسیداز به ترتیب 8/1و 83/0واحد در میلی لیتر مشاهده گردید.  با مهاجرت فسیولا در بافت کبد، سلول های التهابی رادیکال های آزاد و ترکیبات اکسیدان تولید می کنند. رادیکال های آزاد و ترکیبات اکسیدان بسیار فعال و ناپایدار بوده و تمایل زیادی به واکنش به ماکرومولکول ها ی انگل دارند و باعث آسیب اکسیداتیو در آنها می گردد. از طرفی انگل فسیولا برای محافطت از خود و جلوگیری از افزایش تولید مواد اکسیدان، آنزیم های آنتی اکسیدان تولید می کند. این آنزیم ها تا حدودی باعث کاهش سطح پراکسیداسیون لیپیدی می شود و به بقای انگل کمک می کند.